Dziecko w dniu diagnozy powinno być zdrowe (bez gorączki, kataru, biegunki, nie w trakcie leczenia i nie zaraz po nim, bez opatrunków gipsowych, itp.). Jeśli dziecko jest chore lub z jakichś innych powodów nie może być badane w danym dniu, prosimy o zgłoszenie tego faktu w sekretariacie poradni.
Dziecko powinno być wypoczęte i wyspane, po śniadaniu lub z przygotowaną kanapką, którą zje w trakcie przerwy podczas badań, oraz wodą do picia.
Dziecko należy przygotować do badań – konieczna jest odpowiednia rozmowa z dzieckiem poprzedzająca jego wizytę w Poradni przeprowadzona przez rodzica w celu wyjaśnienia powodu wizyty. Chodzi o to, żeby dziecko nie traktowało wizyty jako kary np.: za to, że ma słabsze oceny w szkole, że było niegrzeczne w domu, itp., ale jako sytuację, która ma na celu pomóc mu w jego kłopotach, trudnościach dotyczących nauki lub zachowania.
Dziecko powinno mieć ze sobą przedmioty, których potrzebuje do codziennego funkcjonowania np. okulary, aparat słuchowy. Jest to bardzo ważne z uwagi na wyniki badań. Próby testowe są w dużym stopniu uzależnione od tego, czy dziecko dobrze widzi i słyszy.
Rodzic proszony jest również o przyniesienie do poradni posiadanej dokumentacji medycznej (np. książeczka zdrowia, wypisy ze szpitala, zaświadczenia o stanie zdrowia), jeśli dziecko było lub jest leczone, oraz będących w jego posiadaniu opinii ze szkoły lub przedszkola.
Drogi Rodzicu!
W tym trudnym czasie rozmowa z Twoją pociechą jest bardzo potrzebna i szczególnie ważna. Twoje dziecko oczekuje, że zapewnisz je, że wszystko będzie dobrze i że może liczyć na Ciebie i pozostałą rodzinę. Przygotowaliśmy kilka wskazówek jak rozmawiać z dzieckiem, aby zaspokoić potrzeby informacji, a jednocześnie uspokoić dziecko i ochronić przed informacjami wzbudzającymi niepotrzebną panikę.
- Przede wszystkim rozmawiaj – stały kontakt z dzieckiem to podstawa porozumienia w tym trudnym czasie.
- Nie unikaj odpowiedzi na pytania, nawet gdy są bardzo trudne. Możesz przyznać, że czegoś nie wiesz – to się może zdarzyć. Wszyscy jesteśmy w sytuacji wielu niewiadomych, ale lepiej powiedzieć, że się czegoś nie wie i spróbować razem poszukać odpowiedzi, niż milczeć i zostawić dziecku pole na domysły lub na samodzielne poszukiwanie informacji w Internecie.
- Przekazuj dziecku tylko sprawdzone informacje – nie wszystkie informacje zawarte w Internecie są prawdziwe. Twoim zadaniem jest je weryfikować.
- Jeżeli dziecko mówi, że się boi, że się martwi, że nie wie co dalej będzie – wysłuchaj. Zaprzeczanie, czyli mówienie dziecku np. „Nie martw się” nie pomoże. Zapytaj, czym konkretnie się martwi, dlaczego, czy można temu jakoś zaradzić, jak ty jako rodzic możesz pomóc. Często zdarza się, że dziecko potrafi znaleźć rozwiązanie problemu - wystarczy zapytać, wysłuchać okazać zrozumienie i szacunek.
- Pamiętajmy: czasami samo wysłuchanie pomaga drugiej osobie.
Ciągłe pouczanie, poprawianie, zwracanie uwagi nie ułatwia rozmowy. Nastolatek może poczuć się jak na egzaminie - ogranicza to jego szczerość, bo za wszelką cenę chce „dobrze wypaść” przed słuchającym rodzicem. Ponadto skupienie się na próbie rozwiązania problemu latorośli może prowadzić do tego, że nie wysłuchamy tego, co chciał nam powiedzieć.
- Sprawdzaj wiadomości, jakie docierają do dziecka i weryfikuj informacje od innych rówieśników.
- Nie ograniczaj kontaktów z rówieśnikami np. przez Skype’a albo inne media, bo to może potęgować przygnębienie i poczucie osamotnienia.
- Jest wiele gier i aktywności, które dziecko może wykonywać on-line, bez bezpośredniego kontraktu z przyjaciółmi. Zadbaj, aby czas spędzony na rozmyślaniu o zagrożeniu był jak najkrótszy. Wspólne aktywności, takie jak oglądanie filmów, gry planszowe, pieczenie ciasteczek też pomagają oderwać się choć na chwilę od ciągłego myślenia o zagrożeniu.
- W sytuacji bardzo trudnej możesz poprosić o pomoc specjalistów np. telefon zaufania dla dzieci i młodzieży 116 111.
